ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ 1ου ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ, ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ "ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ" ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ 1ου ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

 

Την Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου για την Ένωση Γονέων Περιστερί ου, τον Σύλλογο "Έλλη Αλεξίου", και τον Σύλλογο Γονέων των μαθητών που φοιτούν στο 1ο Ειδικό Σχολείο του Περιστερίου, ήταν μέρα διεκδίκησης και αγώνα.
 Συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα Πολιτιστικών Εκδηλώσεων του 1ου Δημοτικού σχολείου Περιστερίου και από κοινού έθεσαν τα προβλήματα της ειδικής αγωγής, τις ελλείψεις διδακτικού προσωπικού, ενώ συζήτησαν και για τις χρόνιες κτηριακές ανάγκες που αντιμετωπίζει το ειδικό σχολείο Περιστερίου.

Αναφέρθηκαν στη πολιτική της κυβέρνησης η οποία με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί τα παιδιά με ειδικές ανάγκες στον αποκλεισμό και την απομόνωση.

Την εκδήλωση προλόγησε ο πρόεδρος της Ένωσης Γονέων και Κηδμόνων Περιστερίου κ. Γιώργος Κουτσιμπογιώργος και στη συνέχεια μίλησε ο πρόεδρος του Συλλόγου "Έλλη Αλεξίου" κ. Παπλωματάς.

Ακολούθησε ομιλία του προέδρου Γονέων και Κηδεμόνων των μαθητών του 1ου Ειδικού Σχολείου κ. Παντελή Σγουράκη, ο οποίος ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους για την παρουσία τους, η οποία ήταν και μεγάλη και συγκινητική.

"...Ελπίζουμε στο τέλος της εκδήλωσης να φύγουμε όλοι πιο έμπειροι στα θέματα της Ειδικής Αγωγής και αποφασισμένοι ότι πρέπει να δείξουμε την έμπρακτη συμπαράστασή μας στα Άτομα με αναπηρία γιατί αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι του Ελληνικού λαού και συγκεκριμένα το 10%, συνυπολογίζοντας όλων των ειδών τις αναπηρίες. 3 του Δεκέμβρη λοιπόν.
Χτες 2 του Δεκέμβρη ήταν η Παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της φτώχειας. Νομίζουμε ότι αν λεγόταν ημέρα εξάλειψης των φτωχών θα ήμασταν πιο κοντά στην πραγματικότητα. Η υποκρισία στο μεγαλείο της. Για τους φτωχούς, τους ανέργους, τα ΑμεΑ κάθε μέρα είναι δική τους μέρα."

Στη συνέχεια της ομιλίας του αναφέρθηκε στην αντιμετώπιση των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες στο διάβα των αιώνων, που μόνο τον άνθρωπο δεν τιμούσαν... Ερχόμενος στο ΣΗΜΕΡΑ, είπε: "Η Ειδική Αγωγή σήμερα είναι σε τραγική κατάσταση. Υποδομές ελλιπείς ή ανύπαρκτες. Τα κενά των ειδικών παιδαγωγών χιλιάδες. Σχολεία όπως το Σικιαρίδειο Ίδρυμα κλείνουν.
Άλλα ξεριζώνονται από το χώρο τους γιατί ιδιώτες χρειάζονται το οικόπεδο. Οι μαθητές μέχρι πρότινος είχαν πρόβλημα μεταφοράς τους στα σχολεία. Αυτή την στιγμή τουλάχιστον 185000 άνθρωποι με αναπηρία είναι εκτός οποιασδήποτε διαδικασίας εκπαίδευσης και κατάρτισης και συνεχώς αυξάνονται λόγω της κρίσης.
Το 95% των ικανών προς εργασία είναι άνεργοι. Ο αντίκτυπος είναι καθοριστικός στη σωματική και ψυχική τους υγεία καθώς και στην κοινωνικοποίησή τους. Οι οικογένειές τους έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα αφού κάποιος από τους οικείους τους πρέπει να μην εργάζεται αλλά να μεριμνά για την φροντίδα τους".

Ειδικότερα για το Περιστέρι ο κ. Σγουράκης τόνισε: "Πιο συγκεκριμένα στα ειδικά σχολεία του δήμου μας, δημοτικού και νηπιαγωγείου ο μαθητικός πληθυσμός αυξάνεται. Από 27 μαθητές πέρυσι έχει φτάσει τους 41.
Στο νηπιαγωγείο φοιτούν 6 νήπια. Λείπουν 2 τουλάχιστον δάσκαλοι και 1 νηπιαγωγός. Το βοηθητικό προσωπικό είναι λίγο και δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες και των 2 σχολείων.
Καταλαβαίνει κανείς το βάρος που σηκώνουν οι υπάρχοντες εκπαιδευτικοί και τους ευχαριστούμε για αυτό. Δεν έχουν διοριστεί λογοθεραπευτές και εργοθεραπευτές πράγμα αδιανόητο για ειδικό σχολείο. Δεν έχει διοριστεί μουσικός ειδικότητα υψίστης σημασίας για την ψυχοκινητική ανάπτυξη των παιδιών.
Αν υποθέσουμε όμως ότι τα σχολεία μας ήταν σε πλήρη ανάπτυξη από πλευράς ανθρώπινου εκπαιδευτικού δυναμικού, θα σκοντάφταμε σε ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα. Το κτηριακό. Το σχολείο μας ως κτήριο είναι μικρό προκατασκευασμένο χωρίς προδιαγραφές. Κατασκευάστηκε για να υποδέχεται λιγότερα παιδιά και με ελαφριές διαγνώσεις.
Δεν έχει καμιά σχέση με τις παιδαγωγικές προδιαγραφές που απαιτούνται για ένα σύγχρονο ειδικό σχολείο. Να σκεφτείτε ότι μέχρι πρότινος και για μερικά χρόνια η οροφή του έμπαζε νερά.
Μετά από υπεράριθμες προσπάθειες και αναφορές στο δήμο και με τη βοήθεια της Ένωσης Γονέων το πρόβλημα τελικά λύθηκε. Παραμένει όμως το αίτημα μας για ένα σύγχρονο ειδικό σχολείο.
Αντ' αυτού μαθαίνουμε ότι γίνονται προσπάθειες να προστεθεί στον υπάρχοντα χώρο μια αίθουσα προκάτ, γεγονός που θα βοηθήσει την εκπαιδευτική διαδικασία. Παγιώνει όμως μια κατάσταση και κάνει το όνειρο ενός σύγχρονου ειδικού σχολείου να απομακρύνεται.
Επίσης πρέπει να αναφερθεί ότι στο δήμο μας δεν υπάρχει ούτε ειδικό γυμνάσιο ούτε ειδικό λύκειο ούτε ΕΕΕΕΚ και φυσικά δεν υπάρχει πλαίσιο για παιδιά στο φάσμα του αυτισμού.
Αυτό σημαίνει ότι όταν τα παιδιά μας τελειώνουν το δημοτικό, αναγκαζόμαστε ως γονείς να ψάχνουμε για πλαίσια εκπαίδευσης σε όμορους δήμους που όμως και εκείνα είναι κορεσμένα.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας. Είναι και των μαθητών και των γονέων τους που φοιτούν στα γενικά σχολεία. Μιλάμε για τους μαθητές των τμημάτων ένταξης και αυτών που χρήζουν παράλληλης στήριξης.

Προ ημερών ή μάλλον μηνών, ως μέλη του Δικτύου Ειδικών Σχολείων, συναντηθήκαμε με τον υπουργό Παιδείας με αφορμή το πρόβλημα κυρίως της μεταφοράς των παιδιών μας στα σχολεία τους.
Είναι ένα πρόβλημα που στο Δήμο Περιστερίου το έχουμε λύσει αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε δεν είναι δωρεάν παροχή του κράτους αλλά την πληρώνουν οι δημότες. Αφού στο θέμα των μεταφορών δήλωσε αναρμόδιος, τέθηκαν και ερωτήσεις σχετικά με τις προσλήψεις εκπαιδευτικών παράλληλης στήριξης και τη στελέχωση με ειδικότητα των ειδικών σχολείων.
Η απάντηση ήταν ότι μέσω ΕΣΠΑ θα γίνονταν αρκετές προσλήψεις. Κάποιες ελάχιστες έγιναν. Εμείς, αρχές Δεκεμβρίου τώρα πια, στο σχολείο μας, ακόμη περιμένουμε. Το ίδιο ξέρουμε ότι περιμένουν και άλλα σχολεία.
Όσον αφορά πρόβλημα των μεταφορών, κατόπιν μεγάλων και κοπιαστικών πιέσεων λύθηκε προσωρινά με χρονικό ορίζοντα, όπως μαθαίνουμε, την 15η Ιανουαρίου 2013. Την συνέχεια την καταλαβαίνετε."

Συνεχίζοντας αναφέρθηκε στις κοινωνικές δομές για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες: "Θα ήταν χρήσιμο να αναφερθούμε και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως παιδιά και γονείς με τις εξωσχολικές ανάγκες των παιδιών μας.
Ανάγκες που έχουν σχέση με τις παροχές, τις θεραπείες τις επιπλέον εκπαιδευτικές παρεμβάσεις. Οι δημοσιονομικοί στόχοι κατέστρεψαν όποια πολιτική κοινωνικής πρόνοιας υπήρχε. Στο όνομα της κρίσης υφαρπάχτηκαν κάθε είδους ασφαλιστικά δικαιώματα.
Πολλοί γονείς λόγω οικονομικής αφαίμαξης αναγκάστηκαν να περιορίσουν ή να σταματήσουν τελείως την όποια παρέμβαση παρείχαν στα παιδιά τους.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά που προαναφέρθηκαν έρχεται από την κυβέρνηση και το σχέδιο νόμου με τον γενικό τίτλο "Οργάνωση και λειτουργία Ιδρύματος Νεολαίας και Δια βίου μάθησης και Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης προσόντων επαγγελματικού προσανατολισμού και άλλες διατάξεις" όπου στο άρθρο 39 γκρεμίζει ότι απέμεινε από την Δημόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία ανοίγοντας τον δρόμο στους ιδιώτες. Δεν μπαίνουμε στην ουσία του άρθρου.
Πιστεύουμε ότι θα γίνει από πιο ειδικούς από εμάς. Είναι όμως περισσότερο από φανερό ότι όχι μόνο δεν υπηρετεί τα εκπαιδευτικά και μορφωτικά δικαιώματα των ΑμεΑ, αλλά με την αντιεπιστημονικότητά του ενεργοποιεί τον κοινωνικό αυτοματισμό με ότι αυτό συνεπάγεται.
Πρόκειται για άλλη μια ακόμη ελεγχόμενη κατεδάφιση, ανάμεσα στις τόσες που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός για το καλό του φυσικά.

Προκαλέσαμε σήμερα αυτή την συνάντηση μας για δυο λόγους. Ο πρώτος για να αναδείξουμε, όσο μπορούμε, τα προβλήματα της ειδικής αγωγής καταδεικνύοντας ότι αυτού του είδους η αγωγή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παιδείας στη χώρα μας και παγκοσμίως.
Ο δεύτερος για να καταλάβουμε και εμείς οι ίδιοι, παιδιά και γονείς ΑμεΑ, ότι είμαστε κομμάτι του ελληνικού λαού και μάλιστα σημαντικό.

Ως γονείς παιδιών με αναπηρία βιώνουμε απίστευτη κούραση για το μεγάλωμα τους. Στην προσπάθεια μας αυτή δεν είμαστε τέλειοι. Και πάντα υπάρχει στο βάθος του μυαλού μας τι θα απογίνουν τα παιδιά μας όταν εμείς αναχωρήσουμε.
Θέλουμε όμως, να καταλάβετε την αγωνία μας και την ανάγκη μας να εκφράζεται η κοινωνία και η πολιτεία απέναντι στα παιδιά μας με πολύ συγκεκριμένο τρόπο και συμπεριφορές.

Φταίει το παιδί με κινητική αναπηρία που δεν πάει σχολείο ή οπουδήποτε αλλού ή φταίνε αυτοί που δεν φροντίζουν για την μεταφορά του είτε στο σχολείο είτε οπουδήποτε αλλού.

Φταίει το τυφλό παιδί που δεν πάει σχολείο γιατί δεν έχει βιβλία σε γραφή Braille ή φταίνε αυτοί που δεν προσφέρουν όλες εκείνες τις υπηρεσίες και τα τεχνικά μέσα για να μπορεί να συμμετέχει.

Φταίει το παιδί που έχει νοητική στέρηση ή αυτισμό που δεν αναπτύσσει στο έπακρο τις δυνατότητες του ή φταίνε αυτοί που δεν δημιουργούν τα κατάλληλα πλαίσια για αυτά τα παιδιά."

Καταλήγοντας, αναφέρθηκε στα αιτήματα των γονιών: "Ζητάμε λοιπόν να καθιερωθεί η ειδική αγωγή αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν από την ηλικία τουλάχιστον των 3 χρόνων.
Χρειάζεται να γίνει καταγραφή των παιδιών με αναπηρία και η ομαδοποίηση τους σε διάφορες κατηγορίες όχι για την γελοιοποίηση τους αλλά για να τυγχάνουν της καλύτερης παιδαγωγικής αντιμετώπισης, να ανακαλύπτεται το κατάλληλο πλαίσιο που αρμόζει στην κάθε περίπτωση ξεχωριστά και να γίνεται αναπροσαρμογή του πλαισίου αναλόγως της προόδου και της ηλικίας του κάθε ατόμου.
Στις περιπτώσεις βαριάς νοητικής στέρησης και αυτισμού οι εκπαιδευτικός παρεμβάσεις να παρέχονται εφ' όρου ζωής. Ακόμα θα θέλαμε διοργάνωση ειδικών προγραμμάτων για όλους τους εμπλεκομένους στην εκπαίδευση των παιδιών με πρώτους από όλους τους γονείς που τόσο το έχουν ανάγκη. Ζητάμε επίσης την άμεση ίδρυση νέων σύγχρονων δωδεκατάξιων Δημόσιων Ειδικών σχολείων για όλες τις ομάδες παιδιών με σοβαρές αναπηρίες που θα παίρνουν υπ' όψιν τους τις ιδιαιτερότητες κάθε αναπηρίας.
Τα σχολεία αυτά να είναι ενταγμένα μέσα σε γενικά σχολεία και να έχουν ως στόχο την ειδική αλλά και την γενική μόρφωση των παιδιών για να μπορούν αυτόνομα να διαβιώνουν και να αντιμετωπίζουν με αυτοπεποίθηση την ζωή.
Αυτό θα γίνει με την συνεργασία με τα παιδιά του γενικού σχολείου συνδιοργανώνοντας εκδηλώσεις καλλιτεχνικές αθλητικές μορφωτικές ψυχαγωγικές κοινωνικές και άλλες. Για την επιτυχία των σχολείων αυτών απαραίτητα στοιχεία είναι ο εξοπλισμός, η επάρκεια υποδομών σε χώρους άθλησης, εκπαίδευσης, εστίασης, αίθουσες εκδηλώσεων κ.λπ., η στελέχωση με το απαραίτητο επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό και φυσικά η δωρεάν και μόνιμη μεταφορά τους με ειδικά λεωφορεία.
Να υπάρχει ειδική εκπαιδευτική μέριμνα σε όλους τους δήμους για παιδιά με βαριές αναπηρίες όπως νοητική στέρηση, αυτισμό πολλαπλές αναπηρίες με τη δημιουργία κέντρων αγωγής εκπαίδευσης δημιουργικής απασχόλησης και διημέρευσης έτσι ώστε οι γονείς να φεύγουν ήσυχοι από την ζωή.
Να γίνεται επιστημονική έρευνα σε βάθος έτσι ώστε να σταματήσει το φαινόμενο να υπάρχουν παιδιά στο ειδικό σχολείο που θα έπρεπε να είναι στο γενικό και το αντίθετο. Όσα παιδιά δύνανται να είναι στα γενικά σχολεία, οι τάξεις στις οποίες θα βρίσκονται να έχουν μικρότερο αριθμό μαθητών και να έχουν παράλληλη στήριξη από άλλο εκπαιδευτικό.
Απαραίτητη προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η άμεση ίδρυση νέων τμημάτων ειδικής αγωγής έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ανθρώπινη στελέχωση των πλαισίων αυτών.

Ζητάμε κι άλλα. Δεν ξέρουμε αν ζητάμε πολλά. Όμως όλα αυτά που ζητάμε δεν γίνονται ούτε με καλές προθέσεις ούτε με φιλάνθρωπα αισθήματα.
Νομίζουμε όμως ότι ήρθε η ώρα τα Άτομα με Αναπηρία, τα παιδιά των συγχωνευμένων σχολείων και συνειδήσεων, οι γονείς τους, οι παππούδες τους, οι γιαγιάδες τους όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εκπαίδευση δηλαδή όλοι οι εργαζόμενοι Έλληνες πολίτες να συναντηθούμε.
Να συναντηθούμε για να αποφασίσουμε ότι δεν πάει άλλο. Να συναντήσουμε για να συνδιαμορφώσουμε τους τρόπους με τους οποίους θα παλέψουμε και θα δράσουμε ως γονεϊκό, εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα από εδώ και πέρα για την ειδική αγωγή που είναι το ζητούμενο την σημερινή ημέρα, για την παιδεία συνολικά αλλά και για την ίδια την ζωή μας."